Uitbehandeld, maar wel stabiel
Ik heb weinig last van mijn Crohn. Mijn laatste zware opstoot dateert van mijn zwangerschap, intussen tien jaar geleden. Toen moest ik van mijn dokter stoppen met de behandeling. Mijn zwangerschap was dus absoluut geen fijne periode, het was heel zwaar. Gelukkig mocht ik een paar maanden na de bevalling mijn medicatie weer opstarten.
Geen typische patiënt
Sindsdien heb ik dus geen zware opstoten meer gehad. Dat was 26 jaar geleden wel anders. In de beginperiode van mijn diagnose, ik was toen 16 jaar, had ik veel last. Daar kwam nog bij dat de zoektocht naar de juiste behandeling jaren heeft geduurd. Maar al bij al ondervind ik weinig problemen. Ook mijn dokter vindt dat ik nooit een typische Crohnpatiënt ben geweest.
Van infuus naar pen
Ik heb intussen alles genomen van medicatie wat er bestaat. Eigenlijk ben ik dus uitbehandeld. Gelukkig ben ik erg goed met de medicatie die ik nu neem. Die dien ik trouwens zelf toe, met een pennetje. Dat duurt maar vijf minuten en ik kan dat gewoon thuis doen. Veel praktischer dan mijn infuusbehandeling, waarvoor ik elke twee maanden naar het ziekenhuis moest. Dan was ik snel een halve dag kwijt. In combinatie met een voltijdse job is dat niet altijd handig.
Daar kwam nog bij dat verpleegkundigen op den duur geen goede aderen meer vonden om te prikken. Voor ik naar de pen overschakelde, had ik een tijdje een poortkatheter. Veel makkelijker.
Verminderde weerstand
Ik ben blij dat mijn ziekte stabiel is en dat ik mijn leven kan leiden zoals ik het wil. Hoe druk het ook is met een voltijdse job en een gezin met twee kinderen. Ik ga geregeld over mijn grenzen om het allemaal gedaan te krijgen, en dan heb ik weer last van krampen en diarree. Ik word snel ziek, merk ik. Mijn weerstand is niet zo goed. Gelukkig is de tijd dat de kinderen naar de crèche gingen voorbij. Dat was verschrikkelijk, want toen werd ik om de haverklap ziek.
Fietsen maakt me zen
De bijwerking waar ik vandaag nog het meeste last van heb, is vermoeidheid. Daar bestaat jammer genoeg geen pil tegen. Alhoewel: op aanraden van mijn dokter neem ik vitamine B1 en dat helpt bij mij wel enorm goed. Als ik merk dat ik te veel hooi op mijn vork neem, doe ik af en toe een dutje.
Mijn dokter moedigt me altijd aan om meer te bewegen, omdat sporten een positieve impact heeft op vermoeidheid. Hoe raar dat ook klinkt. Maar ik krijg sporten gewoon niet in mijn leven ingepland. Ik ben zo goed als elke avond van de week taxi mama om de kinderen naar hun hobby’s en vrienden te brengen.
Wat ik wel doe, is fietsen naar het werk. Twee keer per dag een halfuurtje en dat doet wonderen. Fietsen maakt mijn geest helemaal vrij, ik ben compleet zen als ik thuis kom. Het is voor mij de ideale manier om een stresserende werkdag achter me te laten. Mijn dokter heeft dus gelijk: bewegen doet goed, tegen de vermoeidheid én tegen de stress.