Colitis en vriendschap gaan niet altijd hand in hand
Toen ik in 2019 de diagnose colitis kreeg, was mijn familie er voor mij. Vanaf het begin omringden ze mij vol zorg en Dat is nog altijd zo. Maar wat mijn vrienden betreft, ligt dat toch een beetje anders.
Mijn vader ging onlangs naar een kruidenspecialist voor mij. Met de vraag of het klopt dat de schil van de granaatappel ontstekingsremmend werkt voor je darmen. Ook mijn mama ondersteunt me enorm. Net als de rest van mijn familie en… de meesten van mijn vrienden.
Sommige vrienden zijn begripvol, anderen minder
Toevallig heb ik veel goede vrienden die ook een chronische ziekte hebben. Zij begrijpen mij. Hun dagelijks leven bestaat ook uit pijn of krampen. Zij weten hoe het is om vermoeid te zijn – heel frustrerend om zo aan je werkdag te beginnen.
Je bent de koningin van het uitstellen
Andere vrienden tonen dan weer veel minder begrip. Met opmerkingen als: “Waarom ben je nog altijd moe?” Of: “Je bent de koningin van het uitstellen, je gaat nooit mee op restaurant. En als je dan toch eens meegaat, neem je altijd hetzelfde gerecht!” Ik probeer ze dan uit te leggen wat het betekent om colitis te hebben. Maar eerlijk gezegd heb ik geen zin om me altijd te verantwoorden. Moet ik echt altijd uitleggen waarom ik me niet goed voel of waarom ik niet zomaar alles eet?
Afstandelijke reacties uit onbegrip
Ooit stelde ik een vriendin voor om mee te gaan wandelen. Ik hou van wandelen, het is een echte passie. Vroeger kon ik gemakkelijk 20 kilometer wandelen. Jammer genoeg lukt dat nu niet meer. Maar korte wandelingen lukken wel nog.
Die dag was ik jammer genoeg te uitgeput. Daarom stelde ik mijn vriendin voor om iets te gaan eten. Zij reageerde toen heel koel: “Ik wil niet op restaurant, ik wil wandelen.” Haar reactie is typerend voor het onbegrip waar ik vaak mee te maken krijg. Dat onbegrip leidt vaak tot afstandelijkheid.
Schuldgevoel is vermoeiend
Ik zie heel vaak onbegrip in de ogen van anderen. Het voelt alsof ze me veroordelen. Dat zorgt voor extra psychologische druk, en vergroot ook mijn vermoeidheid. In mijn hoofd hoor ik dan telkens: “Je bent de hele tijd moe, je bent niet goed genoeg”. Ik heb evenveel last van dat schuldgevoel als van de vermoeidheid.
Misverstanden over colitis
Er bestaan ook heel veel misverstanden over de ziekte. Het is een van de redenen waarom ik single ben. Mensen denken dat je helemaal niets meer kan en dat je non-stop hulp nodig hebt. Zo zei een man tijdens een date eens tegen me: “Denk je dat ik mijn leven ga vergooien aan iemand die ziek is? Ik wil wel nog leven, hé, en reizen.” Hij dacht dus dat ik niet meer kon reizen. Onzin, natuurlijk!
Het is vermoeiend is om je altijd voor alles te verantwoorden. Toch mag je niet opgeven! Want gelukkig zijn er nog altijd veel mensen die begripvol, geduldig en zorgzaam zijn.