Chronisch ziek en een kinderwens? Het is me toch gelukt

CHARLOTTE_DRIESLUYTEN2

Vandaag ben ik de trotse mama van een prachtig en gezond zoontje. Ik ben dolgelukkig, al zorgde de ziekte van Crohn er voor dat de weg naar mijn zwangerschap niet altijd van een leien dakje liep. 

Zodra de kinderwens van mijn vriend en ik heel concreet werd, besprak ik dat met mijn gastro-enteroloog. Hij raadde me aan eerst over te schakelen naar andere medicatie

Dat ging niet zomaar. Vooraleer ik een nieuwe behandeling kon starten, moest ik eerst mijn medicatie afbouwen en afwachten hoe mijn lichaam zou reageren. Jammer genoeg reageerde mijn lichaam niet onmiddellijk zoals het hoorde. Elke maand ging ik op controle, en elke keer opnieuw dacht ik: nu ga ik eraan mogen beginnen. Maar toen vertelde mijn arts me telkens dat mijn bloedwaarden nog niet goed genoeg waren en dat hij mijn behandeling wou aanpassen. Weer een maand wachten.

Aangepaste medicatie

Medicatie afbouwen, opstarten, aanpassen, afwachten hoe mijn lichaam reageerde… Alles bij elkaar heeft dat een dik jaar geduurd. En toen was mijn lichaam eindelijk sterk genoeg. Mijn behandeling sloeg aan, en de dokter gaf me groen licht. Ik mocht eraan beginnen!

Maar dan, tijdens de tweede lockdown, sloeg corona toe. Ik was er heel erg ziek van, en kreeg er nog een longembolie bovenop. Dat was zo’n zware klap… Een tijdje heb ik zelfs op de covidafdeling gelegen in het ziekenhuis. Nadien moest ik maandenlang recupereren. Mijn lichaam was zo verzwakt dat ik een nieuwe opstoot kreeg, en ik opnieuw in het ziekenhuis belandde.

Tweede keer goede keer?

De dokter raadde me dus opnieuw af om zwanger te worden. Dat was heel emotioneel voor mij. Het voelde zo uitzichtloos. Bovendien kreeg ik tijdens die periode mijn ontslag op het werk, omdat ik zoveel afwezig was. 

Gelukkig herstelde mijn lichaam zich. Vier maanden nadat ik corona kreeg, kon ik er dan toch aan beginnen. Tweede keer goede keer: ik was onmiddellijk zwanger. Ik was zo blij! Mijn zwangerschap zelf verliep gelukkig heel goed. Natuurlijk had ik zoals iedereen last van zwangerschapskwaaltjes, maar die nam ik er met veel plezier bij. Van mijn Crohn had ik amper last. Ik liep op wolkjes! 

Opstoot na bevalling

Tijdens mijn zwangerschap heb ik me wel heel rustig moeten houden, om geen risico’s te nemen. Zowel mijn gastro-enteroloog als mijn gynaecoloog volgden me heel nauw op: elke twee weken ging ik op controle. Dat heeft me heel goed geholpen. 

“Zodra je zwangerschapshormonen uit je lichaam zijn, zal je een terugval krijgen”, had mijn dokter me gewaarschuwd. En inderdaad: toen mijn zoontje drie maanden oud was, kreeg ik een opstoot waarvan ik nu nog altijd aan het herstellen ben. Het is soms vermoeiend om voor hem te zorgen. Maar ik heb geen seconde spijt, en zou het onmiddellijk opnieuw doen. Langzaamaan durven mijn vriend en ik nu zelfs al te dromen van een tweede kindje …