Ik leerde Daisy twee jaar geleden kennen. Al op onze eerste date vertelde ze dat ze de ziekte van Crohn had. Op dat moment kon ik me daar niets bij voorstellen.
Het schrikte me niet af
Toen ik haar leerde kennen, had Daisy al
enkele jaren de ziekte van Crohn. Dat vertelde ze mij meteen, op onze eerste
date. We zaten op café en waren heel open aan het praten. En toen zei ze het,
plots: “Er is iets dat je moet weten. Ik heb de ziekte van Crohn.” Ik kon er
mij toen niet echt iets bij voorstellen. In paniek was ik zeker niet.
Ik mocht van haar niets online opzoeken. Dan
zou ik toch maar een verkeerd beeld krijgen van de ziekte. Ik moet eerlijk
zeggen dat ik dat later, toen ik haar beter kende, wel heb gedaan. Maar dat was
alleen maar omdat ik de ziekte helemaal niet kende. Ook wat ik toen zag,
schrikte me niet af.
Crohnisch zieke moeder
Daisy was in het begin heel bang voor mijn
reactie, vertelde ze me later. Maar dat was nergens voor nodig. Ik had net een
heel leuke vrouw leren kennen waarmee het fantastisch goed klikt. Waarom zou ik
dat op het spel zetten voor een ziekte? Amper acht maanden later waren we zelfs
verloofd. Dat is snel, maar je voelt het meteen als het goed zit.
Ik had trouwens zelf ervaring met een chronische ziekte, omdat ik altijd gezorgd heb voor mijn moeder. Zij leed aan COPD, chronisch obstructief longlijden, die haar luchttoevoer belemmerde. Daarom kan ik er
goed mee omgaan, en begrijp ik het misschien zelfs beter dan mensen die er nog nooit mee geconfronteerd zijn.
