Sinds mijn diagnose van colitis, krijg ik regelmatig opstoten. Ik ben ervan overtuigd dat stress een van de oorzaken is.
Helemaal duidelijk is het verband niet tussen stress en opstoot. Meestal zitten er enkele weken tussen stressvolle situaties en mijn toestand die verslechtert. Alsof mijn darmen eerst die stress proberen verteren vooraleer ze ontploffen.
Er zit niet altijd zoveel tijd tussen. Sinds kort krijg ik aanvallen van buikpijn als ik in de file sta. Dan trekken mijn darmen samen alsof er een accordeon in mijn buik zit, en dat tot het punt waarop het voelt alsof ze gaan springen. Waarschijnlijk heeft dat te maken met ‘toiletstress’ in de file: ik ben bang dat ik naar het toilet zal moeten, en dat ik dan nergens naartoe kan.
Stressmanagement is een uitdaging
Iemand stelde me voor naar een psycholoog te gaan, om te leren omgaan met stress. Maar eigenlijk weet ik al wat een psycholoog me zal aanraden… Die zou me waarschijnlijk hetzelfde vertellen als mijn dokter, die maar blijft zeggen dat ik beter voor mezelf moet zorgen. Dat ik van mijn gezondheid een prioriteit moet maken. Ik weet dat wel allemaal. Maar ik ben zo gepassioneerd door mijn job dat ik ondanks mijn colitis alles blijf geven. Daardoor neem ik niet genoeg tijd om te rusten.
Anderzijds besef ik nu meer en meer hoe belangrijk het is om een evenwicht te vinden tussen werk en privé. Ik moet dat evenwicht vinden, om de overbelasting door stress effectief te verminderen.
Proces van aanvaarding
Eerst en vooral moet ik mijn ziekte leren aanvaarden. En daar werk ik nog aan. Geleidelijk aan leer ik om de ziekte in mijn leven te integreren, en om rekening te houden met de beperkingen die ze aan mijn lichaam oplegt. Ik leer naar mijn lichaam te luisteren, het juiste ritme te vinden, de mentale en fysieke aspecten op elkaar af te stemmen. Stapje voor stapje kom ik er wel.