Er is leven met colitis

FRANKIE_DRIESLUYTEN-6

Onlangs ben ik voor het eerst sinds mijn diagnose van colitis ulcerosa op restaurant geweest. Mijn eerste opstoot was meteen zo hevig dat ik mijn huis anderhalf jaar lang amper heb kunnen verlaten. Ik was te verzwakt, extreem vermoeid en voelde me depressief. Nu was ik er eindelijk klaar voor, al was het met een klein hartje.

Het was met gemengde gevoelens dat ik de uitnodiging las. Vrienden vierden hun diamanten jubileum, en ze nodigden mijn vrouw en mij uit. Het etentje zou plaatsvinden in een van mijn favoriete restaurants. Vroeger zou ik niet getwijfeld hebben. Maar nu… 

Hevige eerste opstoot

Eerlijk? Ik was er echt bang voor. Het was anderhalf jaar geleden dat ik nog eens op restaurant geweest was. Mijn eerste opstoot van mijn colitis was meteen heel erg hevig: op één maand tijd verloor ik maar liefst 25 kilo. Ik was zo verzwakt dat ik niet veel meer kon dan in mijn bed of in de zetel liggen. Tijdens die periode kon ik me niet voorstellen dat ik ooit weer zou kunnen genieten van eten.

Gezonde levensstijl

Ik heb altijd wel een redelijk gezonde levensstijl gehad. Dat moest wel, als militair. Natuurlijk zondigde ik af en toe wel eens, met een lekkere wijn bij een heerlijke maaltijd, of een Duvel als digestief. Maar omdat ik ook sportief was, kon ik me het wel permitteren om af en toe te zondigen. 

Ongelooflijk hoeveel stress een toekomstig restaurantbezoek je kan bezorgen. 

Maar na mijn diagnose heb ik mijn eetpatroon noodgedwongen moeten aanpassen. Gelukkig bestaan er apps als ‘zeker gezond’ en ‘For you, With You’. Die helpen me om lekkere, gezonde en licht verteerbare recepten te vinden. Restaurantbezoeken zaten er al helemaal niet meer in. 

Stress voor het restaurantbezoek

Omdat zowel mijn vrouw als ik er zoveel nood aan hadden om nog eens buiten te komen, gingen we in op de uitnodiging. Maar hoe dichter de datum van het etentje kwam, hoe meer ik begon te twijfelen. Ongelooflijk hoeveel stress een toekomstig restaurantbezoek je kan bezorgen. 

En dan was het zover. En weet je wat? Het is echt goed meegevallen. Als aperitief nam ik het zekere voor het onzekere met een plat watertje.  De rauwe groenten bleven onaangeroerd, en de roomsoep heeft mijn vrouw uitgelepeld. Toch heb ik af en toe gezondigd: die heerlijke kroketjes kon ik moeilijk weerstaan, zeker na zo’n lange tijd zonder! Ze smaakten hemels. Uiteindelijk heb ik een half glaasje rode wijn durven drinken, en at ik zelfs een paar hapjes van mijn dessert. 

Langzaamaan weer recht krabbelen

Binnenkort hebben we weer een etentje gepland. Bij ons thuis dan wel. De stress en de drukte is me nog iets te veel. Maar ik ben al heel gelukkig dat de optie om weer op restaurant te gaan er is. Langzaamaan kruip ik uit die donkere, grauwe en veel te nauwe tunnel. Langzaamaan kan ik weer beginnen leven.