Zonder taboe
Ik ben van bij de start heel open geweest over mijn ziekte. Mijn familie, collega’s, de buren, … iedereen is op de hoogte. Ik kon ook niet echt anders, omdat ik zolang thuis ben geweest en in het ziekenhuis heb gelegen. Ik heb eigenlijk nooit negatieve reacties gekregen. Daar ben ik heel dankbaar voor.
Want ik weet dat er vaak onbegrip is. Ik merk wel dat veel mensen de ziekte niet kennen. Van zodra je het woord stoma laat vallen, schrikken ze toch even. Maar ik liet iedereen de vragen stellen die ze wilden stellen en daardoor valt het taboe weg. Dat iedereen positief reageert, heeft vooral te maken met het feit dat mijn verdere omgeving geen last heeft van mijn aandoening, vermoed ik.
Ik reageer zelf ook anders sinds ik colitis ulcerosa heb. Als een kennis of collega vertelt over de ziekte van iemand die ze kennen, dan sta ik meer stil bij wat dat betekent voor die mensen. En welke impact het kan hebben. De meeste mensen bedoelen het niet slecht, maar als iets ver van hun bed is, is het moeilijker om zich in te leven in de situatie van de ander. Dat doe ik nu vanzelf wel meer.