Zoektocht naar medicatie blijft duren
Ik reageer heel heftig en slecht op medicatie. In de afgelopen maanden heb ik van alles geprobeerd, maar niks lijkt voorlopig echt te helpen. Ik sukkel dan ook van de ene opstoot in de andere. Eind vorig jaar werd ik zelfs opnieuw opgenomen in het ziekenhuis omdat het echt niet meer ging. Ze hebben me toen zware medicatie gegeven, met alle bijwerkingen tot gevolg. Gewichtstoename, een opgezwollen gezicht, hypernervositeit, … aangenaam is het niet. Maar ik was wel even van mijn symptomen verlost.
Aangezien ik zo’n zware medicatie niet lang mag nemen, gaat de zoektocht naar onderhoudsmedicatie verder. Voorlopig zonder resultaat, maar ik hoop dat mijn ziekte zich snel stabiliseert. In de tussentijd neem ik extra voorzorgen. Zo heb ik op aanraden van een andere IBD-patiënt altijd reservekleren mee. Ik werk dit schooljaar ook deeltijds. Dat lukt wel, gelukkig maar want ik wil mijn job als leerkracht niet opgeven.
Uitzichtloos
In het begin van mijn ziekte relativeerde ik de symptomen. Ik was ervan overtuigd dat de medicatie wel zou blijven werken. Nu ben ik veel pessimistischer, ik ben bijna aan het einde van de mogelijkheden.
De ziekte heeft ook een veel grotere impact op mijn leven. Ik moet soms tot 15 keer per dag naar het toilet, ben constant moe en heb regelmatig helse buikpijn. Zo waren we onlangs een weekendje aan zee en was ik constant op zoek naar het dichtstbijzijnde toilet. Dat is niet zo leuk natuurlijk. Bovendien laat niet iedereen je zomaar naar het toilet gaan, zelfs niet met toiletpas . Ik hoop dat ik deze zomervakantie iets meer kan genieten tijdens onze reis naar Frankrijk. Daar hebben we een huisje geboekt waar ik makkelijk kan rusten en altijd naar het toilet kan gaan. Ik hoop dat mijn ziekte stabiliseert tegen dan.