Mijn ziekte is geen taboe
Mijn sociaal leven leed niet onder mijn ziekte. Dat komt omdat ik het nooit als een taboe beschouwde. Iedereen wist dat ik colitis ulcerosa had. Ik maakte daar geen geheim van.
Als vrienden me uitnodigden voor een uitstap, zei ik eerlijk dat het niet ging lukken. Ik deed dan meestal een tegenvoorstel dat wel lukte. Afspreken bij mensen thuis of zelfs op café, dat ging wel. Zolang er maar een toilet in de buurt was.
Ik had nooit het gevoel dat ik door bepaalde vrienden ben afgewezen. Ze bleven mij betrekken bij hun activiteiten, ook al bestond de kans dat ik niet mee kon. Mijn vrienden hadden vaak zelfs het toilet eerder gezien dan ikzelf. Ze hielpen mij echt als ik in een moeilijke situatie terechtkwam. Ik ben dan ook heel dankbaar voor de mensen die er voor mij zijn. Zelfs mijn yogastudenten stuurden me kaartjes toen ik in het ziekenhuis lag.
Happy single
Ik heb geleerd me te omringen met mensen die mij begrijpen. Maar dat is niet altijd vanzelfsprekend. Mijn toenmalige partner had het heel moeilijk met mijn diagnose. Hij kon zich daar heel moeilijk over zetten. Onze relatie heeft die periode dan ook niet overleefd. Ik heb intussen wel al enkele relaties gehad, toen ik nog ziek was vond ik het altijd een uitdaging hen in te lichten over mijn ziekte.
Zeker toen ik een stoma had. Dat vormde op seksueel vlak toch wel een kleine barrière. Sowieso waren de jaren van mijn ziekte duidelijk een periode waarin ik vooral tijd en energie in mezelf moest steken, dus een partner paste daar gewoon niet bij. Op dit moment ben ik nog steeds single en dat vind ik prima. Ik sta open voor een nieuwe relatie, zonder ernaar te streven. Ik ben heel gelukkig met alles wat ik doe en ik vertrouw op de toekomst, wat moet komen zal gebeuren…
Kinderwens
Ik was 30 jaar toen ik ziek werd en had op dat ogenblik een kinderwens. Ik ben toen enkele jaren heel ziek geweest en had geen partner, dus ik moest die wens uitstellen. Toen ik 36 werd, maakte ik de klik. Het is oké om geen kinderen te hebben. Ik heb me gestort op mijn yogastudio en geef mij met hart en ziel aan mijn studenten. En dat is voldoende.