Ik woog maar 35 kg meer

crohn-diagnose-medicatie-stoma-astrid

In 2013 werd bij mij de ziekte van Crohn vastgesteld. Ik heb altijd al gevoelige darmen gehad, maar na mijn zwangerschap kreeg ik last van symptomen die ik nooit eerder had. Ik wist dat er iets niet klopte. Toen ik na een tomatensoepje enorm ziek werd, ging ik meteen naar de spoedafdeling. De artsen dachten aanvankelijk aan een maagontsteking, maar na verdere testen viel het verdict: de ziekte van Crohn.

De diagnose kwam snel, dus ik kreeg ook meteen medicatie voorgeschreven. Iets waar veel Crohn-patiënten alleen maar van kunnen dromen. Maar jammer genoeg sloeg die medicatie niet meteen aan. Ik kreeg zelfs een allergische reactie waardoor een ontstekingsreactie in mijn bloedvaten kwam. Ik moest dus op zoek naar iets nieuw. Ondertussen ging ik alsmaar meer achteruit. Ik woog maar 35 kg meer. Op slechts een paar maanden tijd.

Tijdelijke stoma

Ik belandde opnieuw in het ziekenhuis. Na een kijkoperatie werd ik wakker met een stoma. Het was een tijdelijke en onvermijdelijke oplossing. Mijn darmen waren op dat moment volledig geperforeerd en hadden rust nodig. De stoma werkte eigenlijk best goed. Ik had wel wat last van bijwerkingen: zo raakte mijn huid na verloop van tijd geïrriteerd waardoor de klevers om de stoma te bevestigen, niet goed bleven hangen. Met als gevolg dat ik ‘s nachts een paar keer een ongelukje heb gehad. Maar ik kwam gelukkig wel terug wat bij en ik had niet zoveel last van buikpijn. Al bij al geen slechte optie dus. Zo’n stoma was voor mij als jonge vrouw wel een enorme aanpassing. Zoiets associeerde ik toch vooral met hoogbejaarde mensen. Ik werd heel goed verzorgd, maar mentaal was het zwaar.

Na 6 maanden met een stoma werd nieuwe medicatie opgestart, maar ook daar reageerde ik heftig op. Mijn haar begon uit te vallen en ik kreeg kale plekken. Sinds twee maanden neem ik opnieuw andere medicatie. En die werkt gelukkig heel goed. Ik moet minder naar het toilet, slechts 2 keer per dag. Ik kan ‘s nachts goed slapen en ik heb bijna geen buikpijn meer. Laten we hopen dat het zo blijft.