Wie bewaakt de grenzen?
Daisy geeft veel van zichzelf en aan de mensen die ze graag ziet. Soms gaat ze over haar eigen grenzen en dan wordt ze ziek. Hoe kan ik vermijden dat ze zichzelf voorbijloopt?
Daisy’s ziekte heeft eigenlijk niet echt een impact op mijn leven. Dat ligt voor een groot stuk aan haar persoonlijkheid en hoe ze omgaat met de situatie. Ze laat de ziekte niet voorgaan op wat ze zelf wil of wat haar omgeving van haar verwacht. Dat kan ook een nadeel zijn, want soms gaat ze over haar eigen grenzen. Als ze eens iets doet wat haar lichaam eigenlijk niet aankan, laat zich dat voelen, natuurlijk. Ze is voortdurend op zoek naar dat evenwicht tussen genieten van het leven en toch voldoende rekening houden met haar ziekte.
We dragen zorg voor elkaar
Ze houdt veel rekening met wat ik wil of wat ze denkt dat ik wil. Ik vind dat een mooie eigenschap, maar tegelijk let ik erop dat ze haar grenzen bewaakt. Ze laat dat ook toe van mij. We zijn op dat vlak namelijk hetzelfde type. Het is vooral een kwestie van goed communiceren en duidelijke afspraken maken. Zo zijn de taken in het huishouden goed verdeeld en zij geeft duidelijk aan als het haar te veel wordt. We dragen zorg voor elkaar en zo voelen die ‘compromissen’ heel natuurlijk aan. Ik voel me dan ook nooit belemmerd om iets te doen. Als ik bijvoorbeeld tijdens de week naar een concert wil gaan, maar zij te moe is, kan ik nog altijd alleen gaan. Maar dan wil ik meestal liever bij haar blijven. Of als we samen naar een festival gaan, zoeken we een rustigere plek en maken we het niet te laat. Misschien dat iemand anders dat als een compromis ziet, maar voor mij is dat vanzelfsprekend.