Wennen aan nieuwe medicatie
Ik ben sinds kort overgestapt op nieuwe medicatie. Niet omdat ik het zelf wilde, maar omdat de medicatie die ik nam niet langer voldeed. Het besef dat mijn lichaam zwaardere medicatie nodig heeft, was voor mij een zwaardere klap dan de diagnose zelf. Het was de eerste keer dat ik het echt moeilijk had met mijn ziekte.
Ik was echt teleurgesteld dat mijn medicatie en aangepast dieet niet langer voldoende waren om mijn ziekte onder controle te houden. Ik hoop vooral dat het niet steeds erger wordt. Maar ik moet blijven focussen op de toekomst. Ik wacht af hoe mijn lichaam reageert op de nieuwe behandeling. Ik bekijk het dag per dag en het is nu sowieso te vroeg om al conclusies te trekken.
Het liefst van al zou ik natuurlijk helemaal geen medicatie nemen. Mocht de arts mij garanderen dat – met een aangepast dieet en minder te werken – ik geen medicatie zou nodig hebben, dan doe ik dat meteen. Dat is jammer genoeg niet het geval en ik wil mijn job niet zomaar opgeven. Ik doe mijn werk enorm graag, daar minder ik enkel mee als het écht niet anders kan.