Je past je leven aan
Ik heb mijn leven over de jaren heen aangepast aan de realiteit van mijn ziekte. Constant buikpijn, vermoeidheid, een ongelukje op weg naar de supermarkt, … Ik had het aanvaard. Bij het winkelen droeg ik vroeger een lange trui aan zodat een ongelukje niet zou opvallen. Ik had ook altijd een grote handtas bij met toiletpapier en ondergoed. En in mijn wagen lag altijd een extra outfit.
Nu is mijn ziekte stabieler. Die voorzorgsmaatregelen laat ik een voor een vallen. Het is verrassend hoe snel ik die periode van altijd ziek zijn vergeten ben.
Dromen van Werchter Classic
Ik was vroeger ook heel gegeneerd, nu praat ik er meer over. En durf ik gewoon te vragen waar het toilet is. Het enige waar ik nog niet aan toe ben, zijn festivals. Mijn man en ik zijn beiden muziekliefhebbers. Ik zou bijvoorbeeld heel graag naar Werchter Classic gaan, maar dat durf ik nog niet.
Ik heb onlangs nog een ongelukje gehad tijdens een optreden, ondanks onze zitjes naast de gang. Ik moest ineens dringend en was net te laat bij het toilet. Gelukkig had ik mijn handtas bij en kon ik meteen iets proper aandoen in het toilet en stilletjes terug binnenglippen in de zaal. Dan denk ik dat iedereen het gezien heeft, terwijl ik weet dat dat niet het geval is.