Op reis: niets moet en alles mag
We hebben twee hobby’s: werken en reizen. We gaan zo’n drie keer per jaar op reis, telkens naar een andere bestemming en met minstens één verre vliegtuigreis. Zo zijn we dit jaar naar Curaçao geweest.
Daarnaast gaat Andy ook één keer per jaar een week vissen in Noorwegen. Of het nu samen of alleen is, als hij op vakantie is, gaat het altijd een pak beter. Hij heeft dan zelden buikpijn en kan volledig tot rust komen. Het beste bewijs dat stress toch echt een grote rol speelt.
Ontspannen en luieren hoeven geen synoniem te zijn op vakantie. Uitstapjes, terrasjes doen, een museum bezoeken… het kan allemaal. Het grote verschil met thuis is dat we alles op ons eigen tempo doen en dat we helemaal niet aan het werk denken. Niks moet en alles mag.
Voorbereid op reis
Om onze vakantie zo ontspannen mogelijk door te brengen, nemen we onze voorzorgen. Concreet betekent dat een goede reisverzekering en voldoende medicatie meenemen.
Daarnaast reserveren we meestal een zitje in luxe-class of dicht bij het gangpad en het toilet. Dat is duurder dan een standaardticket, maar dat hebben we er voor over. Zeker voor een verre vlucht zou het voor Andy zenuwslopend zijn als hij een opstoot voelt opkomen en niet meteen uit zijn zitje weg kan.
Grenzen verleggen
Andy is heel vastberaden om een zo normaal mogelijk leven te leiden. Maar over sommige zaken heeft hij geen controle. Zo hadden we enkele jaren geleden een reis naar Zanzibar geboekt. Vooraleer we vertrokken, moesten we vaccins krijgen maar Andy mocht die niet krijgen omwille van zijn medicatie.
Onze arts stelde voor om een andere bestemming te zoeken, maar dat was voor Andy geen optie. Met heel duidelijke richtlijnen (altijd muggenspray aandoen, lange mouwen dragen én absoluut niet gestoken worden door een mug!) en een speciale stempel in zijn paspoort mocht hij toch vertrekken.
We hebben geen problemen ondervonden en er is geen mug in zijn buurt gekomen. Op die manier verleg je je grenzen wel. Andy heeft een bucketlist van plaatsen die hij wil bezoeken en die lijst zal afgewerkt worden, ziek of niet ziek. Zo willen we zeker nog naar Cuba en Costa Rica gaan en zijn we de voorbereidingen aan het treffen om op safari te gaan in Afrika.
Hij wil niet dat zijn ziekte ons leven beïnvloedt. “Liever iets korter en goed leven dan een lang, maar afgesloten en voorzichtig leven”, is zijn motto. Die instelling heeft ook met ons beroep als begrafenisondernemers te maken.
We worden dagelijks geconfronteerd met het feit dat het leven ineens voorbij kan zijn. We staan daar veel bij stil. Meer dan andere mensen, denk ik. Dus we maken er het beste van. Je moet nu genieten en meepakken wat je kan.