Nog nooit gehospitaliseerd
Ik ben regelmatig in het ziekenhuis. Om de twee maanden ga ik op consultatie bij mijn gastro-enteroloog, met wie ik een goed contact heb. Ik word ook opgevolgd door een reumatoloog voor mijn gewrichtspijnen. Daar heb ik vooral tijdens een opstoot last van. Om het nog erger te maken word ik tijdens een opstoot ook geplaagd door migraine.
Tijdens een opstoot ben ik niets waard. Dan lig ik de hele dag op de zetel en slaap ik zonder te slapen. Van die slaap waar je niet van opkikkert. Ik ben nog nooit gehospitaliseerd, ook al gaat het soms om een erge crisis. Ooit heeft het eens zes weken geduurd. Dat ik niet gehospitaliseerd word in zo’n geval heeft ook te maken met de visie van mijn gastro-enteroloog. Zij vindt dat ik comfortabeler af ben thuis met minder last van stress dan in het ziekenhuis, waar ik dezelfde medicatie zou krijgen.
Daar komt nog bij dat ik sowieso veel last heb van het gevoel naar het toilet te moeten gaan. Tot 5 à 6 keer op een normale dag. Tijdens een opstoot kan dat oplopen tot 15 keer per dag. In mijn ontlasting zit dan ook veel bloed. Die toiletbezoeken beperken me enorm in mijn doen en laten. Bovendien zijn ze nog eens heel pijnlijk.
Omdat ik zo vaak naar het toilet moet, heeft dat ook een impact op mijn sociaal leven. Ofwel zeg ik afspraken af op een slechte dag of spreek ik gewoonweg helemaal niet af als ik niet weet of ik toegang heb tot een toilet. En als ik ergens kom, dan zal ik meteen zoeken naar de wc. Het is een reflex geworden.
Een toiletpas heb ik altijd bij en ik gebruik die ook. Omdat ik er recht op heb om zonder betalen naar het toilet te gaan. Meestal gaat het goed met die pas, één keer heb ik een conflict gehad met een medewerkster van de NMBS, die mijn pas weigerde. Dat mensen in een privézaak de toiletpas niet kennen, tot daar aan toe, maar medewerkers in de publieke sector, dat vind ik niet kunnen. Net zulke instellingen hebben een voorbeeldfunctie. Omdat ik geen zin heb in discussies hierover – veel mensen kennen hem nog niet – betaal ik meestal eerst alvorens ik hem toon, of ik toon mijn pas als ik naar buiten ga. Meestal wordt die probleemloos aanvaard.