Niet meer voor de klas
Ik stond ruim 30 jaar voor de klas. Ik gaf Nederlands en Duits aan laatstejaars in het secundair. Toen ik 11 jaar geleden colitis kreeg, werd dat lastiger en lastiger.
Als je voor een klas staat, kan je niet zomaar naar het toilet. Ik was vaak afwezig, want in het begin dacht ik elke keer dat ik buikgriep had. Tot het moment dat het licht volledig uitging. Pancolitis luidde de diagnose: m’n hele dikke darm was ontstoken. Gelukkig konden ze mijn darmen nog redden, het scheelde niet veel. Ik heb erna nog veel opstoten gehad, maar dat is intussen fel verminderd.
Dankbare jobswitch
Ik ben mijn directeur eeuwig dankbaar voor haar begrip vanaf dag één na de diagnose. Zij heeft het ook mogelijk gemaakt om van job te switchen. Van voltijdse leerkracht ben ik geleidelijk aan overgestapt naar een 4/5 als GOK- en taalbeleidscoördinator. Ik begeleid leerlingen die een periode OKAN (Onthaalklas voor Anderstalige Nieuwkomers) gevolgd hebben en die nu in het reguliere onderwijs terechtkomen. Ik volg vaak bijscholing, soms geef ik er ook zelf. Meestal lukt dat, maar als ik mij niet goed voel, moet ik soms afzeggen.
Blij om te blijven werken
Ik wil mijn leerlingen zo veel mogelijk vooruit helpen. Dat geeft mij energie. Het is niet evident om als kind van de andere kant van de wereld te komen en je hier te integreren. De meesten doen het echt goed. Ze willen iets bereiken en gaan ervoor, ondanks alle strubbelingen op hun weg. ’t Zijn zulke schatten. Ze zijn ook erg dankbaar, ik haal daar veel voldoening uit. Ik ben blij dat ik een manier gevonden heb om toch te blijven werken, en in een toffe functie.