Mijn familie en lief staan altijd voor me klaar
Ik ben de jongste van vier. Ik heb twee oudere broers en een zus. Ze waren allemaal best wel bezorgd om mij toen ik ziek werd. Ook mijn mama heeft veel gepiekerd. Dat doet ze nu nog altijd.
Omdat ze huisvrouw is, kon ze altijd met me meegaan naar de onderzoeken. Mijn ouders waren, en zijn nog altijd, enorm betrokken. Ze staan altijd voor mij klaar. Dat helpt me echt.
Een deel van mijn leven
Ook mijn vriend is een echte rots in de branding. Ik heb hem leren kennen in de periode dat ik mijn diagnose kreeg. Hij was meteen op de hoogte van alles, heeft al mijn onderzoeken meegemaakt. Hij ziet mij heel vaak als ik buikpijn heb, dus hij weet perfect welke impact de ziekte heeft.
In het begin van onze relatie praatte ik er vaak over met hem, maar nu niet meer. Dat hoeft niet meer. Hij is heel begripvol en eigenlijk heeft mijn ziekte geen al te grote impact op onze relatie. Het is gewoon een deel van mijn leven. Hij kent me niet zonder.
Niemand weet wat het écht inhoudt
Mijn beste vriendinnen zijn op de hoogte van alles. Ze reageren altijd heel begripvol als ik eens afzeg of pijn heb. Maar ze kunnen niet zo goed inschatten wat de ziekte écht inhoudt. Ze zien me enkel als ik me goed voel, dus wat hen betreft valt Crohn best mee. Die momenten van helse buikpijn, die zien ze natuurlijk niet. Mijn mama en vriend zeggen soms dat ze willen voelen wat ik voel, zodat ze kunnen begrijpen hoe hevig die buikpijn kan zijn.