Low profile leven
Geen hoogtes en geen laagtes, zo ziet mijn leven er de laatste jaren uit. Een low profile leven noem ik het zelf. Dat staat niet gelijk aan saai, ik probeer vooral stress zoveel mogelijk te vermijden.
Na 40 jaar als Crohn-patiënt weet ik nog altijd niet wat precies de oorzaak is van een opstoot. Ondanks het feit dat ik in het begin van mijn ziekte erg lette op mijn voeding, zou uit onderzoek blijken dat er geen directe link is tussen voeding en Crohn.
Wat duidelijk wel invloed heeft bij mij, is stress. Dat heb ik maar al te vaak aan den lijve ondervonden toen ik nog werkte. Drie treinen moeten nemen om op het werk te raken. Het putte me uit en maakte me ziek. Mijn job heb ik om die reden opgegeven. De laatste 16 jaar als werknemer waren een bron van stress, hoe graag ik de job ook deed.
Toen ik na mijn laatste hevige opstoot 6 maanden moest thuisblijven van de huisarts, heb ik veel gehuild. Na een jaar was ik nog niet hersteld en kon ik nog steeds niet opnieuw aan de slag. Van zodra ik het werk hervatte, was ik direct moe. Drie jaar lang heb ik gedacht dat ik terug zou gaan werken wanneer ik beter was.
De beslissing om niet meer te gaan werken kwam er niet plots, dat is gegroeid. Naeen paar jaren voelde ik me beteren was ik klaar om opnieuw aan de slag te gaan. Dat was buiten mijn omgeving gerekend. “Je gaat direct weer ziek zijn!” Toen begon het bij mij te dagen. Is het dat waard om elke dag ziek te zijn? Ik ben nu beter en wil het graag zo houden. Toen was de knoop snel doorgehakt. En mijn low profile leven bevalt me eigenlijk wel.