Letten op de kleine dingen
Toen ik echt ziek was, kwam ik uiteraard niet vaak buiten. Sinds ik terug de draad wat heb opgenomen, heb ik opnieuw een sociaal leven. In het begin was het moeilijk. Alleen al het idee dat ik een hele dag weg zou zijn van thuis, gaf me stress.
Toen ik echt ziek was, kwam ik uiteraard niet vaak buiten. Sinds ik terug de draad wat heb opgenomen, heb ik opnieuw een sociaal leven. In het begin was het moeilijk. Alleen al het idee dat ik een hele dag weg zou zijn van thuis, gaf me stress.
Alleen thuis naar het toilet
Maar op een gegeven moment heb ik de klik gemaakt, na een daguitstap naar Pairi Daiza. Je vindt overal wel een toilet en ik durf nu elders te gaan. Dat was eerst wel anders. Toen ik nog meer last had van buikpijn en diarree wilde ik alleen maar thuis naar het toilet gaan. Met als gevolg dat ik nergens meer naartoe ging.
Het lukt beter als ik rustig blijf
Dus nu let ik op een paar kleine dingen: voor ik vertrek ga ik altijd naar het toilet. Als ik afspreek met vrienden dan doe ik dat in een leuk cafeetje met een goed uitgerust toilet.
Ik krijg vaak buikpijn meteen na het eten. Als ik ga lunchen of op restaurant ga, weten mijn vriendinnen dat ik soms een kwartier op het toilet zit. Dat is niet erg, zij weten dat ze zich geen zorgen moeten maken en ik zit er niet mee in. Het is erna ook wel snel over. Zeker als ik rustig blijf. Ik leer mijn lichaam beter en beter kennen, dat vergroot opnieuw mijn wereld.