Mijn kinderen weten meteen waar het toilet is
Ik heb drie kinderen: Lotte (13), Franne (11) en Lars (9). Mijn kinderwens was altijd enorm sterk en gelukkig voelde ik heel goed toen ik aan kinderen begon. We woonden net in ons huis, werkten beiden voltijds. Ik wou vooruit, dus ik besloot gewoon om het te doen.
Ik nam geen medicatie en ben heel snel zwanger geworden. Kort na Lotte wisten we dat er nog plaats was voor een tweede en een derde kindje. Alledrie de kinderen zijn op de hoogte van mijn ziekte. Ze zijn ermee opgegroeid, ze kennen niets anders.
Ongelukje in de wagen
Ze kunnen er goed mee om en we praten er heel open over. Ik voel mij vaak schuldig als ik op woensdagnamiddag geen energie heb om uitstapjes te doen. Of niet alleen met hen naar een pretpark ga omdat ik niet weet wanneer ik naar het toilet moet. Ik heb niet de indruk dat ze het missen.
Ze helpen thuis mee en ze zeggen meteen waar de toiletten zijn als we ergens binnenstappen. Ze hebben ook al eens een ongelukje van mij meegemaakt. Ik zat in de auto met mijn zoon toen ik ineens buikpijn kreeg en het niet kon ophouden. Dat was heel gênant, maar ik heb hem eerlijk uitgelegd wat er gebeurd was. Zijn reactie vertederde me enorm. Hij geneerde zich helemaal niet en snapte dat zoiets kan gebeuren. Kinderen hebben op dat vlak veel minder schaamte. Ze gaan er vaak volwassener mee om dan mensen van mijn leeftijd.