Jouw kinderen zijn mijn kinderen

crohn-enfants-marrier-gina

Na ons huwelijk gaf Andy aan dat hij ook zelf een kinderwens had. Maar dan zou hij moeten stoppen met zijn medicatie en dat was geen optie. We beseften dus snel dat er geen kindje zou komen. 

We hebben daar veel over gepraat, want ik was bang dat hij spijt zou krijgen van het feit dat hij zelf geen kinderen heeft. Maar voor Andy woog een eigen kindje niet op tegen de miserie die gepaard gaat met stoppen van de medicatie. Of nog erger, tegen de impact op het kindje als hij de medicatie wél zou doornemen. Er is dan namelijk een verhoogd risico op een handicap.

Het toeval wilde dat ik al vier kinderen had uit mijn vorig huwelijk. Gelukkig beschouwt Andy hen als zijn eigen vlees en bloed. We hebben altijd een groot gezin gehad met veel leven in huis. Dat verzacht voor hem het gemis van een eigen kind, hoop ik.

Ook mijn kinderen hebben Andy altijd met zijn ziekte gekend. Ze waren nog klein toen we gingen samenwonen, ze namen het er gewoon bij. Ze hadden ook geen last van zijn ziekte, want we hoefden onze eetgewoonten niet aan te passen. Ze waren wel altijd enorm bezorgd, soms bezorgder dan ikzelf. Ze vroegen dan of hij iets wel mocht eten. Nu zijn ze het huis uit, maar als mijn dochter langskomt zegt ze soms: “Goh, Andy ziet er toch moe uit. Gaat het wel met hem?”.

Medicatie afbouwen is geen optie

We hebben het een paar keer geprobeerd, om zijn medicatie af te bouwen. Maar het lukt nooit. Van zodra hij stopt, neemt de ontsteking toe en heeft hij ongelooflijk veel pijn. Al is het nemen van al die medicatie ook niet ideaal. Zijn gewrichten zijn aangetast en hij is heel vatbaar voor ontstekingen door zijn verzwakt immuunsysteem. Ik heb daar vroeger wel wakker van gelegen, zeker op dagen dat hij het moeilijk had. “Waarom overkomt dit ons?”, vroeg ik me dan af. Maar dan besef je snel dat het nog veel erger kan.

Ook al gaat de medicatie met bijwerkingen gepaard, het blijft de enige manier om de ziekte onder controle te houden. De enige operatie die een effect zou hebben, is het plaatsen van een stoma en dat is voor hem echt geen optie. Ik zou er zelf niet echt een probleem mee hebben, maar hij is er radicaal tegen gekant.

Andy neemt heel plichtbewust zijn medicatie. We gaan elke 6 maanden naar de dokter en hij laat elke maand zijn bloed trekken. Om de twee jaar laat hij ook een endoscopie doen om de stand van zijn darm te bekijken. Het is enorm belangrijk om de ziekte goed in het oog te houden, dus dat doen we dan ook.