Ik wil me niet laten leiden door doemscenario’s

Onlangs in Portugal vonden we weinig lactosevrije producten. Aangezien Daisy strikt lactosevrij eet, was het een uitdaging om zich aan haar dieet te kunnen houden. Vervangproducten waren er niet, dus veel variatie zat er niet in onze maaltijden. Ik vind dat niet erg, maar het roept wel vragen op over toekomstige bestemmingen. We willen graag een verre reis maken naar Indonesië, dat is echt haar droombestemming. Maar in dat winkeltje in Portugal overviel me toch de vraag of zo’n verre reis wel mogelijk is. Wat met de voeding? Of medicatie? En wat als ze daar plots erg ziek wordt? We houden automatisch rekening met doemscenario’s, maar we proberen toch om ons daar niet door te laten leiden. Zo’n reis zal gewoon meer voorbereiding vragen dan voor iemand die niet ziek is. En dat is oké.

Je kan van alles een probleem maken, of van alles een oplossing

We dromen van een gezin, tegelijk ligt Daisy vaak wakker met de vraag of ze er wel klaar voor is. Ze heeft vooral schrik dat ze geen energie zal hebben om met de kinderen te spelen, te helpen met hun huiswerk, er te zijn … “Ga ik ze wel kunnen geven wat ik ze wil geven?”, vraagt ze zich af. Ik begrijp haar angst, maar ik probeer het toch positief te bekijken.

We hebben beiden een sterke kinderwens, maar de situatie is nu eenmaal wat ze is. Lukt het toch niet om zwanger te worden of zijn er problemen met medicatie, dan kunnen we nog adopteren. Er zijn zoveel kinderen die een goede thuis nodig hebben. Je kan van alles een probleem maken, of van alles een oplossing. Ik heb zelf uit de ervaring met mijn chronisch zieke moeder geleerd dat je uit elk negatief punt twee positieve punten kunt halen. Ik ben sowieso positief ingesteld van nature en kan alles goed relativeren. Dat helpt als Daisy het moeilijk heeft, dan probeer ik haar te kalmeren en helpen waar ik kan.