Ik heb veel steun van mijn omgeving
Ik ben al 7 jaar samen met mijn vriend Joris. We waren al even een koppel toen ik ziek werd. De ziekte heeft wel een impact gehad op mijn relatie, maar vooral omdat ik hem niet tot last wilde zijn.
Ik heb even tijd nodig gehad om alleen in het reine te komen met alles. Maar hij is mij blijven steunen, hij stond altijd klaar voor mij ook op de momenten dat ik hem zelf weg duwde. Zelfs toen ik een stoma had en ‘s nachts soms een ongelukje had, hielp hij me met alles op te kuisen. Dat is niet vanzelfsprekend, dat besef ik maar al te goed.
Ook nu is hij mijn rots in de branding. Als ik een slechte dag heb of slecht in mijn vel zit, is hij de enige die me echt kan opbeuren. Dat is niet altijd zo geweest, want ik heb moeten leren om hem toe te laten. Ik heb moeten leren om te praten over hoe ik mij voel zodat hij begrijpt wat ik doormaak.
Mijn zoontje draagt goed zorg voor mij
Ik heb met Joris een zoon, Eliano. Hij is vijf jaar oud. Hij weet dat ik ziek ben, maar is nog te jong om echt te begrijpen wat Crohn is. Hij is heel bezorgd om mij. Als ik mij slecht voel, is hij extra lief en helpt hij mij met vanalles. Hij gedraagt zich altijd en voelt aan wanneer hij rustiger moet zijn. Het is vertederend om te zien hoe bezorgd hij is om mij.