Ik had eerst niets verteld op het werk

linsey_driesluyten22-1

Ik werk als leerkracht. Op school heb ik eerst niks verteld over mijn ziekte. Maandenlang wist ik niet wat er precies mis was met mij. Ik had op dat moment vooral last van anale scheurtjes en erna een anaal abces. Dat zijn niet meteen gespreksonderwerpen voor in de leraarskamer.

Kaartjes van de collega’s

Het viel natuurlijk wel op dat ik een speciaal kussen, zo één in donutvorm, gebruikte om te zitten. Om vervelende vragen te vermijden, zei ik dat ik iets aan mijn staartbeentje had. Maar omdat mijn toestand niet verbeterde, kon ik dat verhaal niet blijven volhouden. Ik was ook drie maanden met ziekteverlof dus heb ik het uiteindelijk met een bang hart verteld. Zowel de directie als mijn collega’s reageerden heel positief, ze stuurden zelfs kaartjes op.

Opnieuw voltijds voor de klas

Ik heb lesgegeven met veel pijn, soms ging het even niet. Maar ik wilde niet opgeven, tot het niet anders kon. Toen ben ik drie maanden thuis gebleven. De diagnose van Crohn kreeg ik in maart, in juni stond ik alweer voltijds voor de klas. Niet omdat ik al 100 procent beter was, maar vooral omdat ik het thuis zitten beu was. Ik had in die laatste maand van het schooljaar wel meer last, onder andere door de stress.

Tijdens de zomermaanden kon ik gelukkig verder recupereren om in september vol goede moed te starten. Dit schooljaar heb ik een rustige klas, dat geeft minder stress. Ik ben blij dat ik mijn job weer kan doen. Zolang het kan, het liefst ook voltijds. We zien wel hoe het verder evolueert.