“Doe iets aan je weerstand”
Mijn ziekte is vrij stabiel, gelukkig. Ik neem nu twee jaar dezelfde medicatie en dat werkt best oké voor mij. Al blijft het natuurlijk een chronische ziekte. Tijdens stresserende periodes uit zich dat in buikpijn, diarree en vermoeidheid. Dat is nu eenmaal hoe mijn lichaam omgaat met stress.
Stress is een van de triggers voor een opstoot bij IBD. Zo heb ik de afgelopen maanden verschillende keren buikgriep gehad. Dit zou een gevolg kunnen zijn van de medicatie. Dat klinkt heel erg, maar het is niet zo extreem dat ik een mondmasker moet aandoen als ik buiten kom. Ik kan er ook niets aan veranderen, ik kan bijvoorbeeld geen medicatie nemen om mijn weerstand te verhogen. Zo werkt het niet, jammer genoeg.
Ouderschapsverlof aangevraagd
Ik werk voltijds, dus ik ben – als gevolg van mijn ziekte en de bijwerkingen van de medicatie – regelmatig eens een dag afwezig. Niet heel vaak, maar toch meer dan mensen die kerngezond zijn. Dat heeft als gevolg dat ik op mijn werk jaarlijks op verzuimgesprek moet, dat is een verplicht gesprek met de managers als je meer dan 5 dagen per jaar ziek bent. Het vaak gehoorde advies is dan ook: “doe iets aan je weerstand”. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet. Gelukkig hebben mijn collega’s veel begrip voor de situatie. Ze weten ook dat ik echt mijn best doe en een harde werker ben.
Omdat voltijds werken met een kleuter in huis toch zijn tol eist, heb ik ouderschapsverlof aangevraagd. Per week neem ik twee halve dagen verlof, op dinsdag en donderdag. Op die dagen werk ik dan een halve dag van thuis. Dat ik die twee dagen niet meer moet pendelen, neemt op zich al veel stress weg.