Mijn hobby’s heb ik niet moeten opgeven
Ik ben niet heel open over mijn ziekte, maar ik verberg het ook niet. Mijn vriend, dichte vriendinnen en familie zijn volledig op de hoogte. Zij waren er ook van bij het begin bij.
Als ik iemand leer kennen, zeg ik niet meteen dat ik Crohn heb. Ook op mijn werk heb ik niks gezegd over mijn ziekte. Ik vind het momenteel niet relevant, want het heeft geen impact op mijn job.
Mijn ziekte heeft wel een impact op mijn sociaal leven, maar niet in die mate dat alles in functie staat van mijn Crohn. Ik moet af en toe een afspraak afzeggen en op restaurant gaan is niet mijn favoriete activiteit, maar het valt al bij al best mee. Mijn vrienden weten ook dat ik ineens buikpijn kan krijgen.
Zingen doet me alles vergeten
Mijn twee favoriete hobby’s heb ik gelukkig niet moeten opgeven. Ik doe ballet en zing ook. Voor mijn ziekte danste ik soms 5 uur per week, dat heb ik wel moeten afbouwen. De repetitie is altijd ‘s avonds en dan heb ik het meest last van buikpijn. Ik moet vaak even pauzeren. Ballet heeft ook veel bewegingen die focussen op de buik, wat het dus niet makkelijker maakt.
Daarom ben ik nu meer bezig met zingen. Zingen ontspant me nog veel meer dan dansen. Dan vergeet ik echt alles en erna is mijn buikpijn meestal over. Ik volg privéles en zing ook in een groepje. Ik geef zelfs binnenkort een concert waarin ik focus op mijn ziekte. Op die manier wil ik aan mijn omgeving uitleggen wat Crohn betekent voor mij. Ik vind het makkelijker om erover te zingen dan om erover te praten.