Dan toch niet wakker worden met een stoma
Na drie jaar zonder medicatie was mijn dikke darm er heel slecht aan toe. De artsen waren gechoqueerd dat ik al zo lang zonder behandeling door het leven ging. Mijn darmwand was heel dun en mijn ontstekingswaarden enorm hoog.
Ik ben toen meteen met een bepaalde medicatiekuur gestart. Dat was mentaal even een adempauze, omdat de symptomen daar echt wel van verminderden. Maar dat was geen oplossing op lange termijn.
Een nieuwe zoektocht naar de juiste behandeling begon. De medicatie sloeg opnieuw niet aan. Een operatie was de enige uitweg. Ze zouden een stuk dikke darm wegnemen en een stoma aanleggen. Ik heb me daar maanden mentaal op voorbereid. Ik zag ertegenop, maar tegelijk besefte ik dat het zo niet verder kon.
Uiteindelijk zorgde de medicatie voor een lichte vorm van beterschap. Dit zagen ze bij de coloscopie die ze deden vlak voor de operatie. Dus toen ik op de operatietafel lag, besloten de artsen om me toch niet te opereren. Toen ik wakker werd, was ik enerzijds opgelucht, maar besefte ik ook dat er niks veranderd was. Dat was mentaal best wel zwaar.
Een moeilijke keuze
Na twee jaar verder sukkelen met medicatie, besloot ik om zelf de stap te zetten. Ik liet mijn dikke darm verwijderen. Het kon zo niet verder, ik moest voortdurend naar het toilet en had helse buikpijn. Ik heb toen 14 maanden een stoma gehad en dat was echt een opluchting. De stoma gaf me vrijheid. Ik kon terug overal naartoe, ik had geen pijn meer. Na 14 maanden volgde nog een tweede operatie om het overblijvende stuk darm weg te halen. Een derde operatie gaf me mijn pouch, dit is een stuk van mijn dunne darm die ze gebruiken als inwendige vervangende endeldarm. Sindsdien ben ik ‘genezen’.