Crohn is niet de ergste ziekte ter wereld
Toen ik nog niet wist dat ik de ziekte van Crohn had, vond ik het heel moeilijk om over mijn pijn te praten. Ik vond dat vooral gênant. Geef toe: anale scheurtjes zijn niet meteen het gezelligste onderwerp.
Ook toen ik in het ziekenhuis belandde, heb ik daar bijna niemand over verteld. Alleen mijn vriend, ouders en enkele vrienden en familieleden wisten ervan. Ik vertelde er niet graag over. Ik wist toen nog niet wat er precies aan de hand was, dus ik kon er niet veel over vertellen. Bovendien wilde ik eerst omgaan met mijn eigen emoties, vooraleer ik die van anderen aankon.
De ziekte maakte me sterker
Na mijn diagnose aanvaardde ik mijn nieuwe situatie vrij snel. Crohn is niet de ergste ziekte ter wereld. Het kan altijd erger. En dat straal ik graag uit naar de buitenwereld. Mensen reageren heel vaak negatief als ik zeg dat ik Crohn heb. Maar ik zie er de positieve kanten van in. Het maakt me sterker. En mijn relatie. Ventileren doe ik via mijn blog. Dat helpt me echt.
Veel complimentjes
Toen ik eindelijk klaar was om open kaart te spelen met mijn omgeving, was ik aangenaam verrast door de reacties. Ik kreeg toen heel veel steun. Via berichtjes, kaartjes... Dat deed me deugd. Mensen geven me complimentjes. Vooral omdat ik afgevallen ben. Ik maak dan wel duidelijk dat ik geen dieet heb gevolgd. Ik ben afgevallen door de pijn die ik heb doorstaan. Maar voorlopig ben ik wel blij met dit “neveneffect”. Er mochten gerust wat kilo’s af.