Crohn en kanker
Ik ben in mijn leven niet gespaard gebleven van ernstige ziektes. Vandaag ben ik 65 jaar en voel ik me goed, maar het had ook anders kunnen uitdraaien. Mijn ziekte combineren met een professionele loopbaan lukte ook enkel door af en toe een andere richting uit te gaan.
Zo moest ik vroeger met pensioen dan ik van plan was, want ik deed mijn job als docent met hart en ziel. Maar op mijn 60e zat er niets anders voor mij op dan mijn job achter mij te laten. Crohn was niet de hoofdreden. Mijn vervroegd pensioen was vooral het gevolg van de kanker die in 2007 bij mij werd vastgesteld. De zes maanden chemo putten mijn lichaam uit. Ik was heel erg vermoeid en kon ook erna minder aan.
Ook in het begin van mijn carrière moest ik noodgedwongen een andere professionele richting uit. Ik had zes jaar als burgerlijk ingenieur in een smelterij gewerkt toen deze sloot. Erna koos ik voor een job als docent in het hoger onderwijs, iets dat ik 28 jaar heel graag heb gedaan. Lesgeven was een pak minder fysiek belastend en stressvol dan mijn vorige job. Niet dat dit toen ik jong was een reden was om te kiezen voor het onderwijs, het is een bedenking die ik me pas later maakte. Maar de combinatie van een chronische ziekte en kanker dwongen me ten slotte om uit het onderwijs te stappen. Op dat moment had ik het lastig om te moeten toegeven dat het niet meer ging. Vandaag, vijf jaar later, heb ik er vrede mee. Van verveling is trouwens geen sprake, ik krijg mijn dagen goed gevuld.