Ik moet heel vaak naar het toilet en dat moet dan zo snel mogelijk. Daarom kreeg ik een gehandicaptenkaart.
Die gebruik ik om mijn auto zo dicht mogelijk te parkeren. Dan kan ik vertrekken zodra het moet. Maar vaak krijg ik afkeurende blikken.
Heel veel reacties
Een tijdje geleden zag ik mijn eigen auto zelfs op het internet verschijnen, met als bijschrift: “Twee frisse jongedames zonder kaart op de gehandicaptenplaats.” Maar er lag wel degelijk een kaart. Je ziet het niet aan mij, maar ik heb het echt nodig. Ik heb meteen op die foto gereageerd en er ontstond heel wat commotie.
‘s Avonds hadden de kranten het al opgepikt. Ze wilden mijn verhaal horen. Ik heb toen veel steunberichten gekregen, ook van mensen zonder Crohn. Maar er waren tegelijkertijd heel wat negatieve berichten. Vooral dan van mensen met een rolstoel. Ze zeiden dat zij die plaats meer nodig hebben dan ik. Op die negatieve reacties heb ik niet gereageerd.
Stress om op tijd een toilet te vinden
Tijdens die periode ben ik gecrasht. Iedereen stelde honderden vragen. Er waren zelfs mensen die me vroegen hoe ze zo’n gehandicaptenkaart konden krijgen. Maar dat gaat niet zomaar. Ik heb heel wat onderzoeken en psychologische tests doorlopen. Je doet dat echt niet voor je plezier.
Ondanks een emergency kit en een gehandicaptenkaart heb ik nog elke keer stress als ik de deur uit ga. Zal ik deze keer op tijd een toilet vinden?
