Afscheid van mijn favoriete hobby
Op sportief vlak heb ik een leven vòòr en een leven na mijn ziekte. Vroeger speelde ik twee keer per week volleybal. Daarnaast ging ik ook fitnessen. Dat was allemaal geen probleem. Tot ik ziek werd. Na die eerste opstoot had ik zoveel pijn in mijn gewrichten dat ik moest stoppen met sporten.
Het was zelfs geen kwestie van minder sporten. Nee, het gaat gewoon niet meer. Mijn lichaam wil niet mee. Vooral mijn heupen zijn in heel slechte staat, dus contactsporten zijn uit den boze. Nu ga ik zwemmen, de enige sport die ik nog mag doen. Ik heb het erg lastig gehad met die beslissing, want volleybal was mijn passie en mijn leven.
Mijn leven als vrijwilliger
Als ex-volleybalster wilde ik de band met mijn favoriete sport niet helemaal doorknippen. Dus ben ik al jaren actief als vrijwilliger in de volleybalclub waar ik vooral administratief werk doe. Verder ben ik ook 15 jaar actief geweest in CCV-vzw (Crohn en Colitis Ulcerosa Vereniging).
We organiseerden infosessies en leuke uitstappen met lotgenoten. Daar haalde ik enorm veel voldoening uit. De combinatie van vrijwilligerswerk en mijn job bleek wel te zwaar. Ook als vrijwilliger moest ik wat gas terugnemen. Vandaag ben ik gewoon lid van CCV-vzw en zet ik me enkel nog als vrijwilliger in voor mijn volleybalclub. Dat wil ik nooit opgeven.